Naarmate mijn boek over 'Kunst, Twitter en het dagelijks leven' vordert komen er steeds weer nieuwe titels voorbij. Ik merk dat een titel zich ontwikkelt net als het boek. Toen ik vijftig werd en begon met schrijven had ik nog geen titel. Toen ik met Twitter begon drong zich een titel op: Sarah op Twitter. Van deze titel heb ik dit gelijknamige blog gemaakt op blogspot.com. en publiceer ik stukken uit mijn dagboek.
Na een aantal maanden raakte ik gewend aan mijn titel als ‘Sarah’ en begon ik dat woord opeens oubollig te vinden. Met Sarah spreek je waarschijnlijk alleen oudere mensen aan terwijl ik mezelf nog zo jong voel. Zo ontstond titel twee: 50!...en op Twitter. Er klinkt iets door van trots en het geeft een bepaalde spanning tussen de seniorenleeftijd en de moderne bezigheid van twitteren, wat meer iets is van de jongere generatie.
De derde titel volgt een paar maanden later en haalt zijn inspiratie uit het boek ‘Meisje van de slijterij’. Zoals de schrijfster van dit boek bekend staat als @slijterijmeisje sta ik bekend in ‘twitterland’ als @huidlandschap. Zo bedacht ik titel nummer drie: @huidlandschap twittert over kunst en andere zaken. Ik vind dat deze titel de lading behoorlijk dekt maar het vraagt wel wat inlevingsvermogen.
Dit weekend kreeg ik opnieuw een creatieve inval en werd titel nummer vier geboren. Door de film Eat, Pray, Love ging ik associëren op de thema’s waar mijn boek over gaat. In het Nederlands heet het boek: Eten, bidden en beminnen. Zo kwam ik op titel vier: Twitter, kunst en boterhammen smeren. De twee eerste woorden spreken voor zich en spreken elk een andere doelgroep aan. Het laatste woordbeeld staat voor het dagelijks leven, de kinderen verzorgen maar ook het gewone ‘down to earth’ leven als tegenhanger van verheven kunst en virtueel twitteren. Het leven van boodschappen doen, bij de buren een kopje suiker halen, de was opvouwen, de hond uitlaten en broodtrommels vullen.
Het ontstaan van een boek is een creatief proces maar ik wist niet dat een titel ook een creatieve ontwikkeling doormaakt. Ik ben heel benieuwd hoe een uitgever daarmee omgaat en hoe bij hen zo’n proces werkt. De hamvraag: zit er volgens hen een geschikte titel tussen? Of verzinnen ze gewoon titel nummer vijf? En welke titel vind jij het leukst, spreekt je het meeste aan, waardoor je denkt: Yes, dat boek wil ik lezen. Of heb je nog een andere suggestie?
