Het is fascinerend om door dit pand met deze bijzondere geschiedenis te dwalen. Een beetje creepy ook. De afgesloten en kleine celblokken geven je vanzelf een gevoel van beklemming. Je ziet de kleine wc’s van rvs in de hoek van de ruimte. Ze zien er vies uit. Op sommige muren staan de aftelstreepjes met balpen nog op de muur. In een andere ruimte lees ik de teksten van gevangenen ‘Ik ben eruit, nu zit jij hier’. Die entourage geeft de hele tentoonstelling een macaber tintje. Er valt weinig te lachen maar veel te ontdekken in dit rijksmonument waar ooit Herman Brood en Simon Vinkenoog nog opgesloten hebben gezeten.
Indrukwekkend is de grote tekening van Robbie Cornelissen, een van de kunstenaars. Niet alleen minutieus getekend op dit grote imponerende formaat, maar ook een angstaanjagend en huiveringwekkend beeld. Het roept gedachten en fantasieën op van opsluiting, marteling, executie en totale isolatie. Als ik ergens bang voor ben is het wel de inperking van menselijke vrijheid. Charlie Hebdo ligt nog vers in het geheugen.
De maand mei is bij uitstek de maand om hierbij stil te staan. We herdenken de bevrijding van 70 jaar geleden en de vrijheid die velen nog steeds moeten bevechten. Dan kan ik mij dankbaar voelen om te mogen leven in dit land, in deze stad. Waar ik kan zeggen wat ik wil, kan schrijven wat ik denk, kan doen wat ik verlang en erbij kan lopen zoals ik zelf mooi vind. Iets om dankbaar voor te zijn. Want het kan zo maar weg zijn. Vervlogen.
De tentoonstelling 'Onder Controle' is nog t/m 31 mei te zien in de voormalige Utrechtse gevangenis aan het Wolvenplein.
