Twitter en zondagsrust

Door het netwerken ontmoet ik regelmatig nieuwe mensen. Nee, dat zijn geen vrienden maar het brengt je wel contacten en houdt je in beweging. Voor mij is het een stroom waar ik in mee ga. Zo komen er allerlei twitterworkshops op mijn pad, soms in combinatie met linkedin. Ik herinner me een bijeenkomst waar het ging over twitteren en de meesten daar nog geen ervaring mee hadden. Een oudere vrouw, ook een Sarah net als ik, wilde het graag zakelijk inzetten maar wist niet hoe. Ze wilde er ook eigenlijk geen tijd aan spenderen. Haar buurman, een Abraham, gaf haar de tip een dag lang 52 twitters te schrijven en dan vervolgens elke week een twittertje te posten. Dan had je toch een jaar 'gecovered'. Ik begreep gelijk dat dit niet de bedoeling kon zijn en keek naar de juf. Een jonge knul met krullen reageerde direct: ‘Twitter is een communicatiemedium. Het is zenden en ontvangen. Als je alleen zendt en niet reageert of in dialoog gaat, wordt je niet serieus genomen.’ De twitterjuf @jojanneke knikte bevestigend naar zoveel wijsheid. Abraham en Sarah keken wat glazig. Hun hele plan viel in duigen. En zo leer ik elke dag wat bij. Ik vind het wel spannend zo’n twitterreis.  Het hele internet is een groot avontuur. Toch kan ik er ook regelmatig tabak van hebben. Het is een stroom informatie die natuurlijk nooit ophoudt en dat is wel eens beangstigend. Op zulke momenten zou ik de stekker eruit willen trekken en verlang ik naar het hutje op de hei. De meivakantie op Lanzarote komt dus prima uit. Soms kan ik ook hunkeren naar de vroeger zo normale zondagsrust. Zoals bij ons thuis. De zondag ontwikkelde zich in een vast stramien. We stonden op, deden zondagse kleren aan en vertokken naar de kerk. Na afloop dronken we twee kopjes koffie met zelfgemaakte kokoskoek erbij. Soms gingen er vrienden mee van mijn broers en zussen en ontspinden zich verhitte discussies. Gebeurt dat eigenlijk nog in gezinsverband? Of trekt iedereen zich terug achter zijn scherm? Later toen mijn broers en zussen het huis uit waren, bleef ik alleen over met mijn vader en moeder. We draaiden een LP van Bach of Mozart. In de middag aten we aardappels, sperziebonen en karbonade met een zelfgemaakt toetje toe. Poeder uit een pakje wat je moest kloppen met melk. Mierzoet. Vader en moeder gingen dan rusten, ik me vervelen tot theetijd waarna we voor de tweede keer naar de kerk gingen. In de avond aten we een boterham met kaas en een plakje krentenbrood. In de avond ging ik naar de jeugdvereniging. Ook al was het soms saai, het doorbrak op een prettige manier de werkweek. Mijn verlangen naar zondagsrust nu betreft niet de kerk of de kokoskoek, maar gewoon eens even helemaal niks. En wat stond er onlangs in de krant? ‘Zondag moet weer rustdag worden. Weg met druk, druk, druk.’ Lezers reageren op deze stelling en meer dan vijftig procent wil de ouderwetse zondag terug. De aanleiding was de aswolk van IJsland die met name rond het vliegveld voor een stille zondag had gezorgd. Bewoners in die regio vonden dat geweldig. De respondenten wilden trouwens wel kunnen winkelen op een rustige zondag. Ook wilden ze de mogelijkheid hebben om naar een pretpark te gaan. Ja, dat dan weer wel.

Twitter-Koninginnedag

Donkere luchten pakken zich samen als wij bepakt en bezakt voor de tweede maal naar de Utrechtse vrijmarkt in de welgestelde wijk Tuindorp fietsen. De jongens willen graag hun speelgoed en knikkers verkopen en dat is gisteravond nog niet honderd procent gelukt. We zitten nog met een restje troep. Ik fiets mee voor de vorm met een grote grabbelton in mijn fietskrat voorop. Ik heb genoeg vrijmarktvibraties meegekregen gister op de Hopakker. Nu verheug ik me op cappuccino op de bank achter de tv met de laptop op schoot en twitter online. Ik laat de jongens achter in de motregen en wens ze sterkte. Thuis steek ik wierook en kaarsen aan en ga er eens lekker voor zitten. Mijn moeder die 92 jaar is geworden en er deze Koninginnedag voor het eerst niet meer bij is, deed dit haar leven lang. Zal ik daar nu op mijn 50e mee beginnen en een traditie voortzetten? Vandaag heb ik er in elk geval zin in. Dat heeft natuurlijk ook te maken met de gebeurtenissen van verleden jaar.  Dat geeft toch een bepaalde lading aan het geheel. Maxima draagt niet voor niets een zwart hoedje. Ik weet nog niet wat ik nu van dat nieuwe monument in Apeldoorn vind. Die glazen, witte ballonnen vind ik wel mooi en stijlvol, maar die doos…Mwoah. Op naar Wemeldinge, het geboortedorp van JP Balkenende. De koffie met opgeklopte melk staat naast me, de oranjetompouce ontbreekt. Wat erg al die regen en die paraplu’s. Maar ze houden de moed erin die Zeeuwen: ‘ En van je hela, hola, houd er de moed maar in’ gevolgd door ‘ En dat we toffe jongens mogen zijn, dat zullen ze weten…’ gespeeld door zo’n echt hoempapa-orkest. Dan klinkt ‘ Schipper mag ik overvaren ‘. Kan het Hollandser? Ja, ja ‘Oranje boven, oranje boven’ wordt ook nog van stal gehaald. De muziek begeleidt het stoeltjesrijden. Een soort stoelendans maar dan met paarden. Grappig om te zien. Ze weten het publiek wel te vermaken die Wemeldingers. De padvinders staan overal langs de weg om alle cadeautjes van de koningin in ontvangst te nemen. Jammer dat mijn jongens dat niet zien, die zitten ook op scouting. We zien nog biersjoelen, klompendansen met je handen, garnalen pellen en badminton met zakjes zand in tai-chi-bewegingen. Dat schijnt de vrede te bevorderen. Ondertussen driftig twitterend met het @slijterijmeisje dat uit Zeeland komt en zich opwindt over de niet getoonde innovatieve Zeeuwse ontwikkelingen. Die er wel zijn. Het is kneuterigheid troef en ik vind dat helemaal niet erg. Goed voor het wij-gevoel. Die prinsessen zijn best kekke dames, leuk om naar te kijken. Mabel swingend op torenhoge hakken en Maxima die zich het Oudhollandse wasbord laat uitleggen. Samen laten de dames zich heen en weer schommelen op een reddingsvlot gemaakt door scouts. @MarcMarieHuybregts twittert nog even over de paarse dame Karla Peijs als ze zich van Wemeldinge naar Middelburg verplaatst. ‘Ik neem aan dat de hulp-koningin in de bus zich verkleed heeft van paars in een nog opvallender kleur!’ Om later daaraan toe te voegen:  ‘Ik neem aan dat er postzegels met haar hoofd in de maak zijn.’ Als sidekick bij DWDD is Marc Marie een humoristische noot maar als twitteraar is hij ook erg leuk. Dan komen Justus en Jelle thuis. Verregend en helemaal klaar met Koninginnedag 2010. Doorweekte troep wordt op tafel gegooid. Ze kleden zich om en gaan lekker Harry Potter kijken. Deze Koninginnedag is de eerste Twitter-koninginnedag in mijn leven. Een aparte ervaring.  Alleen op de bank maar toch samen met mijn followers via de tweets. Ik bak een eitje voor de knullen die langzaam opdrogen en zie op tv de zon in Middelburg al schijnen. Nu nog hier. 

MSN en Beatrix

Aan het ontbijt verrast mijn oudste zoon me met de vraag: “Mam, mag ik op MSN?” Hij heeft sinds hij in de brugklas zit een eigen Hyves-profiel en een g-mail-account maar verder is zijn computergebruik beperkt. Hij is geen ruige internetter en bovendien steekt hij veel tijd in zijn huiswerk dus dan blijft er weinig tijd over. Blijkbaar heeft hij nu opeens behoefte om te gaan chatten. Ik heb het niet zo op MSN en hoor ook vaak dat kinderen via dat medium schelden en pesten. Dus ik zeg: ‘Daar heb je toch geen tijd voor? Je doet atletiek, gitaar, je huiswerk en je hyves, je wilt ook nog wel eens met vrienden spelen. Hij hoopvol: “Mag het?” Ik zoek naar argumenten en zeg: “Wat heb je aan die boodschapjes als ‘ik zit nu thuis, waar ben jij?’ Dat gaat toch nergens over?” Een hoongelach komt uit zijn keel: “Hoor wie het zegt, zit zelf de hele dag op Twitter, dat is pas saai. Mag het?” Ik val even stil. Wat moet ik daar nu op zeggen? Gelukkig is het tijd om naar school te gaan en zwaai ik hem uit vanachter het keukenraam. Maar ik vrees dat deze vraag terug blijft komen en moet lachen om mezelf. Nog geen drie maanden geleden stuurde ik uitnodigingen rond voor mijn 50e verjaardag met citaten uit de kersttoespraak van koningin Beatrix en nu verstuur ik zelf elke dag kleine boodschapjes. Toch blijf ik haar pleidooi voor medemenselijkheid hartverwarmend vinden. Het één hoeft het ander niet uit te sluiten. Omdat het bijna Koninginnedag is, Bea nog een keer aan zet:

Tegenwoordig zijn zelfs buren
soms vreemden.
Je spreekt elkaar zonder gesprek.
Je kijkt naar elkaar zonder de ander te zien.
Mensen communiceren
via snelle korte boodschapjes.
Maar wie het gesprek niet aangaat
sluit zichzelf uit.
Zo kan een middel
om mensen tot elkaar te brengen
ook een barrière zijn
voor wie niet begrijpt en niet begrepen wordt.
De moderne technische mogelijkheden
lijken mensen wel dichter bij elkaar te brengen
maar ze blijven op ‘veilige’ afstand
schuilgaand achter hun schermen.
Onze wereld heeft mensen nodig
met passie en betrokkenheid
die klaar staan voor hun medemensen
en die blijven geloven in het goede.

Kersttoespraak 2009, Koningin Beatrix

Twitter vibraties

Verleden week volgde ik een workshop over Twitter. Kinderboekenschrijver Marcel van Driel houdt een enthousiast verhaal en somt tien redenen op waarom je niet moet gaan twitteren: te druk, prietpraat, geen tijd, wil echte mensen ontmoetten, heb niks te vertellen, houd niet van hypes etc. Marcel vertelt over zijn Twitter-hoogtepunt een half jaar geleden. Hij zat in de laatste trein richting zijn woonplaats Utrecht, maar belandde per ongeluk op station Roosendaal rond middennacht. Hij wilde per se naar huis maar wist niet hoe. Ten einde raad begon hij te twitteren en om hulp te vragen. Kende iemand soms een slaapplaats in dit gat? Sindsdien is zijn netwerk van followers alleen maar toegenomen en is hij een fervent gebruiker. Zijn verhaal werkt aanstekelijk en maakt me steeds nieuwsgieriger. Via de beamer kunnen we alles goed volgen. Hij beveelt Tweetdeck aan om je tweets goed te stroomlijnen. Op Twitter.com blijft alles vrij ongeorganiseerd door elkaar staan. Het #-teken begrijp ik ook beter. Het is een manier om naar lijsten te verwijzen en meer lezers voor je tweets te genereren. En meer lezers betekent meer communicatie. Want alleen zenden op Twitter wordt niet gewaardeerd. Platte acquisitie is ook uit den boze. Het is vraag en aanbod, geven en nemen. Een sociale wereld van interactie zonder direct kapitaal te verwerven. Hier past een andere manier van denken. Twitterregels zijn er niet maar ongeschreven regels zijn er wel, zoals bovenstaande gebruiken, evenals niet schelden en discrimineren. Twitteraars als ‘Geen stijl’ maken daar juist weer een sport van. Ik slaap die nacht onrustig maar droom fantastisch. De droomfragmenten volgen elkaar in rap tempo op ook al herinner ik me ze niet meer in detail. Er lijkt iets geopend in mijn geest wat de poorten naar de wereld ontsluit. Er vibreert van alles en ik voel de levenslust borrelen. Het lijkt wel seks. Dat je door twitteren sekspotentie krijgt, wie had dat kunnen denken?? Er komt een mantra omhoog: LinkedIn opent deuren, Twitter opent sluizen. Als ik een man was geweest, had ik vannacht een natte droom gehad. De nacht erop zit ik in een waanzinnig spannende film. Deze keer kon ik niet vliegen maar deed wel aan freerunning met een paar coole knapen. We sprongen op vrachtauto’s, zweefden door de lucht, sprongen over hekken en waren soepel en snel in beweging. Het ging moeiteloos en vloeiend en ik word extatisch wakker. Ik moest me echt losrukken uit dat tweede nachtelijke leven omdat het zo te gek was. Allemaal door Twitter? Het opent wel iets, althans bij mij. Het wordt nog ingewikkeld met al die levens; mijn dagelijkse leven, mijn nachtelijke droomleven en dan mijn virtuele leven via social media. Ik geloof dat ik nu al verslaafd ben aan twitter.

Snijbonensnijder

Als kunstenaar bof ik met een creatief beroep. Je onderdompelen in kleur en vorm en iets scheppen uit het niets geeft veel voldoening. Toc...