Twitter IJs

De ochtend begin ik in de tuin met een bakje kwark en de krant. Ik lees over ijscoman Maarten Schuurman (24) die met Twitter zijn ijsjes verkoopt. Een mooi komkommer-onderwerp tijdens de mini-hittegolf waar ons land momenteel op dobbert. Om zijn komst aan te kondigen gebruikt Schuurman geen ijscobel maar zijn Iphone. Hij twittert naar zijn 877 volgers met de vraag ‘zin in ijs’?’ Bij een positieve reactie fietst hij met de ijskar richting bedrijf. En dan ontstaat vanzelf een zwaan-kleef-aan-effect omdat zijn volgers hem niet voor niets willen laten komen en reclame maken bij collega’s. Een kwart van zijn omzet haalt hij uit Twitter. De Italiaanse ijscoman Roberto uit de Poortstraat gebruikt Twitter voor klantenbinding en twittert zijn nieuwe smaken rond. Zijn volgers mogen de smaak van de week komen voorproeven. De jongere Schuurman gebruikt ook Hyves en Foursquare om zijn ijs aan de man te brengen. Foursquare? Wat is dat nou weer? Moet ik me daar ook nog in verdiepen? Hopelijk is dat alleen iets voor snelle, jonge knullen.

Mijn eigen jonge knul worstelt zich door de laatste schooldagen heen afgewisseld met verjaardagspartijtjes en zwemfeestjes. Het is de laatste week op school voor Jelle. Justus is al aan het vakantie vieren en logeert bij zijn vriend maar Jelle moet met de warmte nog naar school. Vanavond speelt klas zes de eindmusical. Verleden jaar stond Justus op het podium met het verhaal over Peronniek, uit de tijd van koning Arthur. Volgend jaar zal Jelle er staan om afscheid van de school te nemen. Deze klas zit er precies tussenin waardoor ik bijna alle kinderen ken. Ze vertolken op toneel het verhaal van De Brief aan de Koning van Tonke Dragt. Het is bloedheet in de grote zaal en ik benijd de kinderen niet die in dikke kostuums op het podium staan. Het ziet er allemaal prachtig uit. De liederen die ze samen zingen ontroeren me. Vooral het slotlied is zo prachtig als de kinderen met de armen in elkaar gehaakt zingen over ‘de wereld in gaan op eigen kracht’. De tranen blijven nog net binnen maar volgend jaar zal ik hier zeker staan met natte wangen, dat weet ik nu al. We hebben twaalf jaar op deze school doorgebracht, vanaf de peuters via de kleuters naar de basisschool. De kinderen hebben vrienden gemaakt en wij ook. Het zal een afscheid zijn waarvoor nu al de kiem gelegd wordt. Na de zomer is Jelle een zesdeklasser. Dan zit hij in groep acht. Op de vrije school noemen ze de klassen nog klassen en hanteren dezelfde telling als in mijn jeugdjaren. Ik raak alleen in de war als andere mensen vragen ‘in welke groep zit Jelle nu?’ Dan moet ik erg hard rekenen.