Michaëlsfeest

Kerstfeest, paasfeest, pinksteren en Sinterklaas, het wordt allemaal gevierd op de vrije school. De meeste feesten ken ik wel vanuit mijn eigen christelijke roots. Maar het Sint Jansfeest en het Michaëlsfeest waren nieuw voor mij. Sint Jan hoort bij de langste dag in juni en is een echt zomers zonnig feest met spelletjes, rijk gevulde tafels en picknickkleedjes voor ouders en kinderen. Michaël wordt in de herfst gevierd en gaat over het verslaan van de draak en heldenmoed verzamelen om dingen te doen die je niet durft. De zesde klas van Jelle speelt de legende van Sint  Joris en de draak. Het is eigenlijk een ‘tableau vivant’ wat ze laten zien en ze zingen liederen erbij. Uiteindelijk verslaat Sint Joris de Draak met hulp van de engel Michaël. Een (houten) zwaard is zijn wapen waarmee hij de draak dood steekt en waarbij alle kinderen die in zijn lijf verstopt zitten giechelend op de grond tuimelen. Jelle was dit jaar vaandeldrager. Het spel wordt opgevoerd achter de school waar nog een mooi onontgonnen stuk struikgewas ligt. Alle klassen lopen in een sliert ernaar toe. Daarna verzamelen ze zich op het plein waar oude ambachten te zien zijn. De kinderen mogen alles zelf uitproberen en lopen in groepjes langs. Een spinster van wol achter een spinnenwiel, een schoenmaker en scharensliep en zelfs een ridder uit de middeleeuwen in maliënkolder en zelfgemaakte laarzen toont zijn eeuwenoud gereedschap. Een levensgroot paard krijgt nieuwe hoefijzers aangemeten. 'Doet dat niet zeer?' vraagt één van de kleinsten. Ondertussen laat het paard een dikke paardenvijg vallen. De geur vermengt zich met de geur van vuur want overal op het plein zijn kleine vuurtjes gemaakt. Voor de appelmoes, de maïskolven en de grote pan soep. Hiervoor mogen de kinderen zelf groente snijden. Ook de kleintjes. Een man met een lange grijze staart is de vuurman en spoort de kinderen aan veilig om te gaan met hun kleine aardappelschilmesjes. Maar er worden elk jaar wel wat pleisters geplakt op kleine bebloede vingertjes. Ook deze keer komen ze bedremmeld binnen wandelen bij de conciërge. Het is geen feest zonder risico. De dikke pompoensoep pruttelt in een grote ketel boven een open vuur. De grotere kinderen mogen buiten het plein een fakkel-race lopen, boogschieten en over de sloot abseilen. Al jaren ben ik gastvrouw op dit feest en voorzie alle deelnemers van koffie en koek op het plein en daarbuiten. Ondertussen klets ik heel wat af. Het plein baadt in een warme herfstgloed van oranje zonnestralen. Het is een feest om buiten te zijn. Tijdens de lunch dekken we als gastvrouwen de tafel met drakenbrood, zelfgemaakte appelmoes, rozijnenbrood, roomboter, kaarsen en servetten en een prachtig herfstboeket bloemen uit eigen tuin. We maken een mooie plek binnen in de aula van de school waar alle ouders die hebben meegeholpen aan het feest, de zelfgemaakte soep oplepelen met een stuk drakenbrood erbij en nagenieten. De eerste klassen hebben de hele ochtend appeltjes geschild en gesneden waardoor er een grote schaal geurende, verse appelcompote op tafel staat. De sfeer is goed, de saamhorigheid groot. Als de schoolleider nog even terugblikt op dit veelzijdige feest waarin de kinderen zoveel beleven 'aan den lijve' hebben we allemaal zoiets van: ja, dit is een bijzondere school. Fijn dat onze kinderen hier onderwijs krijgen. Oh, oh wat klinkt dit zoet. Maar een beetje weemoed is op zijn plaats want volgend jaar ben ik hier niet meer en zit Jelle als puber op de middelbare school. Gelukkig hangt de vuurlucht nog om mij heen.