Gitaarles

De regen doet mij opnieuw achter de computer kruipen. Ik begin met de schone taak als klassenouder van Justus zijn klas aan het verslag van de ouderavond. Even alles op een rij voor de ouders en de leerkracht. Zo weten we de volgende keer wat er is toegezegd en of beloftes zijn nagekomen want die hele situatie met Engels  moet echt veranderen. Ik werk trouwens nog steeds op mijn oude computer. Dat registreren van de Imac is nog helemaal niet makkelijk. Ik moet het beeldscherm op zijn kop houden om het nummer te checken maar dan moet hij wel uitstaan. Ik ga er een beetje tegenop zien. De Imac  staat nu al dagen als een soort kunstobject pontificaal op de piano. Als ik die registratie rond heb, kan ik dat geruststellende Apple Care gaan bellen. Ik vrees dat het een klus voor de herfstvakantie gaat worden.

In de middag fiets ik met Jelle naar de stad voor gitaarles. Drijfnat komen we aan op ons eerste adres. Hij heeft een proefles afgesproken bij een jonge man met een kaal hoofd, een moderne zwarte bril en een arm vol tatoeages. Zoonlief verdwijnt via de trap naar boven. Het is zo’n typische Utrechtse bis-woning. Ik fiets verder naar het aangrenzende tuincentrum voor een kop warme cappuccino en schaf gelijk een paar regenlaarzen aan. In de uitverkoop. Ik trek ze gelijk aan want ik heb natte voeten omdat de zool van mijn paarse laarzen los zit. Met een paar kunstbloemen, waar ik later paarse vlekken van in mijn regenjas krijg die ik er nooit meer uit heb gekregen, verlaat ik na een half uurtje het pand en haal Justus weer op. ‘Ja, wel cool’ is zijn commentaar op de proefles. Maar we hebben nog meer pijlen op onze boog. In de binnenstad zit een gitaarschool en ook daar heeft hij een proefles afgesproken. Ik ben erg gecharmeerd van het pand en de manier van werken. Er zijn verschillende gitaarleraren en er oefenen ook bandjes. Een paar keer per jaar zijn er optredens van de leerlingen. Het is een plek waar ruimte is voor samenspel en ontmoeting. De lessen zijn wat duurder maar ik heb mijn keus al gemaakt. Dit is een leuke, creatieve school met mogelijkheden. Na afloop van de les zegt Justus: ‘Mwaoh, hij oefent met de piano en ik moet zelf liedjes uitzoeken. Ik werk liever uit een boek.’ Zoveel woorden heeft hij nog nooit achter elkaar gezegd. ‘Oh, dus je vindt die jongen met de tatoeage leuker?’ Hij knikt instemmend. ‘Mam, mogen we gelijk naar de muziekwinkel? Die jongen heeft een leuk gitaarboek aangeraden’. Ik ben blij met zijn enthousiasme en vind het fijn dat hij zijn gitaarlessen weer gaat oppakken. Voor een jongen die zo hard studeert, is muziek een goede ontlading en een mooi tegenwicht voor de uren die hij met zijn Ipod doorbrengt. ’s Avonds pakt hij voor het eerst sinds maanden weer uit zichzelf zijn gitaar. Hij zit op zijn bed, speelt wat akkoorden en zingt erbij. Ik smelt.