Wat is jouw verlangen? Tijdens de filosofielessen kreeg ik deze vraag voorgeschoteld. Het riep eigenlijk een beetje irritatie op. Verlangen? Het leven is goed zoals het nu is. Voor mij dan. Verlangen heeft ook iets van reiken en nooit tevreden zijn. Ik ben best tevreden. Twintig jaar geleden ben ik al voor mijn verlangen gegaan. Begonnen als zelfstandig journalist om baas over mijn eigen tijd te zijn. Tien jaar later is daar het zelfstandig kunstenaarschap bijgekomen. Ik heb een man, twee prachtige zoons - wat valt er nog meer te wensen? Toch is het verassend om eens stil te staan bij die vraag: leef ik mijn verlangen? Hoe ziet dat eruit? Het leuke van deze avond was dat we onze favoriete film als kapstok gebruikten. Vervolgens koos je een scène die je daarin raakte. Ik kwam uit bij twee films: 'As it is in heaven' en 'Intouchables'. De laatste film vind ik geweldig vanwege de vriendschap en de humor. De kunst om zwaarte in het leven (de hoofdrolspeler is van top tot teen verlamd) luchtig te houden. Vrijuit te lachen ondanks... In de bioscoop heb ik nog nooit zo gelachen om een film. Heerlijk!
De andere film ontroert me omdat de dirigent zijn verlangen om mensen te raken met zijn muziek volledig leeft. (Hij overlijdt aan het einde van de film maar het verhaal is rond.) Hij laat op muzikale wijze zien dat elk mens zijn eigen toon heeft. Door je stem te laten horen, ontstaat er respect en verbinding met elkaar - als je tenminste naar elkaar luistert. Ben je bereid de toon van de ander te horen en je eigen toon te uiten? De verbondenheid en de vriendschap die in het koor groeit, vind ik prachtig en ontroerend. Zo brengen twee favoriete films mij een stap dichter bij mijn eigen verlangen. De filmscènes kan ik steeds opnieuw oproepen en geven verdieping en kleur aan mijn verlangen. Verbinding, delen en luisteren, humor, creativiteit, lichtheid en plezier. Mijn bijdrage aan de wereld speelt zich hier ergens af. En de jouwe?
