Alles hier is welkom. Dat is de uitdagende titel van het boek van Pema Chödrön, een Amerikaanse boeddhistische non. Wie zegt haar dit na met de oorlog op ons netvlies? Chödrön draagt met haar boeken bij aan de verspreiding van het Tibetaans-boeddhistische kloosterleven in het westen. Zij moedigt ons aan om onze omgeving op een positieve manier te beïnvloeden. Leef vanuit een ontwaakt hart, bodhichitta. Tegenslagen kun je zien als mogelijkheden voor innerlijke groei. We kunnen leren om uit te gaan van het goede in alle mensen, ook als we het fundamenteel oneens zijn met elkaar. Dit boek viste ik uit de bieb terwijl ik net ziek was geweest. Ik had wel behoefte aan wat positiviteit.
De ochtend begin ik met een rondje om het huis als de wereld nog in slaap is rond zeven uur. Als ik de keukendeur open, dringen direct de vogelgeluiden door in mijn oren. De merel die fluit, het koolmeesje dat piept en zaagt en het geruststellende 'roekoeroekoe' van de houtduif hoog bovenin de berk. Ik adem de frisse lucht in en loop met handschoenen aan, een vest, een sjaal om en een warme kop thee in mijn handen. Ik steek de straat over en loop de opkomende zon tegemoet. Achter de overburen kun je net de zon zien tussen de bomen en de borden van de snelweg en de lampen van de sportvelden. Totaal geen idyllische plek, maar hier doe ik het mee als stadsmeisje.
Het eerst zie ik de grijze muur van de garage die roze kleurt. De weerschijning van de opkomende zon die er dus al is. Ik draai me om en zie de roze lucht en de eerste helft van de zon boven de horizon piepen. Dag zon! Oogverblindend fel.
Ik nip van de warme thee, sluit mijn ogen en drink het licht. De lucht is fris en nog een beetje ijzig. Om mij heen liggen de verfrommelde stukjes moestuin die de overburen hier bijhouden op een stukje niemandsland. Een stronk boerenkool staat fier overeind. Wat zielige bosjes ui staan er schots en scheef tussen. Daarboven hangen meters Tibetaanse gebedsvlaggetjes. Aangetast en gescheurd door weer en wind. Ze hangen hier al jaren zo te zien. Waarschijnlijk van de bewoners met de grote gele camper die regelmatig over de wereld toeren. Vogels vliegen af en aan. Een Vlaamse gaai neemt een duikvlucht, een kraai krijst en een duif maakt zich bol op een kale tak en zingt zijn refrein dat ik nog zo goed ken van vroeger thuis in Rotterdam. Daarachter hoor ik het geraas van de snelweg de A27. Het is pas half acht maar de werkende klasse is alweer opgestart. In de verte loeit een sirene van een politiewagen of is het een ambulance? Ik denk aan de oorlog in de Oekraïne en aan mijn huis dat recht overeind staat enkele meters verderop. Dankbaar loop ik terug naar mijn veilige haven. Ik omarm de ochtend, alles mag er zijn.
Alles hier is welkom, Pema Chödrön - verbindend leven in een wereld uit balans, Ten Have. De schrijfster heeft ook andere titels op haar naam staan zoals Als je wereld instort, Liefdevolle vriendelijkheid en Verzacht je hart.
