Rutte wordt aan alle kanten
doorgelicht in de media. In de NRC was dit weekend een anatomische tekening van
zijn lijf getekend en bij elk onderdeel stond een kritische toelichting. In het
radioprogramma Spijkers met koppen
werd flink de draak met hem gestoken. Schoolvrienden van vroeger keken terug: ‘Ja, Mark Rutte, wie was dat eigenlijk? Er
komt geen beeld boven. Aah, dat jongetje die met iedereen vriendjes wilde
worden. Oh ja, hij kreeg voor Sinterklaas een drol in zijn schoen. Hij at hem
op toen hem dat werd gevraagd om aardig gevonden te worden. Die Mark Rutte?’ En
zo ging dat twintig minuten door met teksten van verschillende cabaretiers.
Zijn status als vrijgezel wordt ook flink onder de loep genomen. De NRC noemde
het zelfs een kwetsbaar punt. De meeste premiers in de geschiedenis hebben
altijd een first lady aan hun zijde
gehad. Sommigen speculeren of hij homo zou zijn. Dan zou het wel tijd worden
voor een coming out. Mark mist
natuurlijk wel een partner als klankbord. Hij krijgt heel wat voor zijn kiezen
en dan is het fijn als je dat met je man of vrouw kunt delen. Beer en ik vinden
het stimulerend om elkaars klankbord te zijn. Juist omdat je allebei zo anders
bent, kan de ander tegengas geven of rust. Een partner kan aspecten van een
kwestie belichten die je zelf niet ziet. Nou gaat Mark Rutte wel elke week bij
zijn moeder eten. Daar wordt hij natuurlijk mee geplaagd. Een moeder is
natuurlijk wat anders dan een gelijkwaardige partner. De associatie met
moederskindje ligt dan voor de hand. Die beeldvorming zal niet in zijn voordeel
werken vrees ik. Mark is net als ik de
jongste van zeven kinderen. Dat schept toch een band. Ik vind het overigens een
olijke jongen.
