Apple aanschaf

Vandaag breng ik Justus even naar de stad. Hij gaat met zijn klas naar het Aboriginal Museum aan de Oude Gracht. ‘Mam, je brengt me niet tot aan de deur hoor’ waarop ik pesterig zeg ‘waarom niet, ik ben toch een leuke moeder? Schaam je je voor mij?’ Een hartgrondig ‘Ja’ is zijn antwoord. Ik snap het wel. Een jongen van dertien wil natuurlijk niet weggebracht worden door zijn moeder in het bijzijn van zijn vrienden. Toevallig moet ik echter die kant op want ik ga naar de Apple-store voor de aanschaf van een I-mac. Het lijkt me heerlijk om ongecompliceerd te kunnen werken, zonder dat vervelende Windows-mail wat nooit goed gewerkt heeft, zonder virussen, zonder trage schakelingen, zonder ingewikkelde foto- en Word-bewerkingen. Het lijkt me echt een oase van snel en makkelijk werken. Ik laat me nog eens voorlichten door een aardige jongen met een zwarte moderne bril op, gekleed in het zwarte Apple tenue. Hij is echt een kanjer in geduldig en toegespitst uitleggen. Dat speelt ook mee. Ik vind deze winkel fijn, ruimtelijk en licht om te bezoeken – behalve op zaterdagmiddag. In de Mediamarkt of de Bart Smit word ik altijd binnen drie seconden compleet gek en chagrijnig. In een prettige winkel vind ik het plezierig om spullen aan te schaffen. Dat geldt overigens ook voor kledingwinkels. Harde muziek en zeurderige of onaardige verkoopsters blokkeren mijn shopping-wensen acuut. Aardige en behulpzame verkopers stimuleren mijn koopbehoefte daarentegen. Van deze heerlijke jongen, die mij toevertrouwt fysiotherapeut te zijn, koop ik graag een Apple-computer. Alleen welke? Ik weet al dat ik een vaste computer wil en geen laptop of I-pad. Nu twijfel ik nog tussen een 21-inch scherm of een 24-inch. Van de 24-inch heeft hij nog een oud showmodel. Het is groter en goedkoper. Het is de laatste want die maat gaat er helemaal uit. Een 27-inch scherm is ook heel mooi maar toch wel erg groot. We moeten het ook kunnen plaatsen in de inbouwkast naast de relatief grote printer. Ik overleg even met Beer. Die kan soms heel nuchter uit de hoek komen. Hij raadt het showmodel af. ‘Weet je hoeveel mensen aan dat toetsenbord gezeten hebben in twee maanden tijd?’ Tja, veel denk ik. ‘Lieve schat, je wilt iets nieuws, koop dan ook echt iets nieuws. We hebben al vaker een showmodel gekocht waar we toch niet helemaal tevreden over waren.’ Dat is waar. Ik ben overtuigd en ga voor de 21-inch met draadloos toetsenbord en Magic Mouse. Ik schaf iWork aan en een drie jaar lange service genaamd Apple Care wat ik heel geruststellend vind klinken maar waar ik wel een astronomisch bedrag voor neertel. Als ik de doos onder mijn arm wil meenemen, kijkt de jongen bezorgd.  Er is nog nooit iemand geweest die zijn nieuwe I-mac per fiets rijdend heeft vervoerd. Okay, niet slim. Ik reken af en beloof de grote doos morgen met de auto te komen ophalen. Het zou toch zonde zijn als dit kostbare kleinood gelijk in gruzelementen van mijn fiets afdondert.