Lang geleden toen de zomertijd begon zaten wij te ontbijten. Het was zondagochtend. We mijmerden over de dagen die langer zouden gaan worden en de lange zomeravonden die in het verschiet lagen. Er vielen woorden als 'zwoel' en 'barbeque' en 'vuurtje maken'. Uit het niets kwam toen opeens de opmerking (het moet mijn man geweest zijn) 'zullen we de televisie weg doen?' Drie paar ogen keken hem aan. Ogen die aan redelijk verslaafde kijkers vastzaten. De X-factor uitzendingen en 'Wie is de mol' zaten nog vers in ons geheugen. Maar mijn zoons en ik zijn ook niet kinderachtig en zijn serieus op het voorstel ingegaan. Bovendien hadden wij vaker met dat bijltje gehakt en zijn bekend met televisieloze periodes. En zo werd eind maart de net nieuwe breedbeeldtelevisie het huis uit gedragen. Niet voor altijd, zo ascetisch zijn we nu ook weer niet. Tijdelijk in de opslag in mijn atelier totdat de zomer voorbij zou zijn. We zijn nu bijna een half jaar verder en de tijd is rijp om enkele conclusies te trekken.
1. er zijn nauwelijks zwoele zomeravonden geweest
2. we hebben ons niet verveeld en de televisie niet gemist
3. de wereld draait gewoon door - uitzending gemist is er voor noodgevallen
4. de inmiddels aangeschafte iPods door beide zoons maken televisie eigenlijk overbodig
5. ik verheug me op de terugkeer van het Oog en een avondje ouderwets zappen
6. volgend jaar weer - dat staat te bezien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten