Eigentijdse David in Rabo Kunstzone

Met deze solotentoonstelling van Fernando Sánchez Castillo (1970) faciliteert Rabobank opnieuw een kunstenaar om met vrije hand nieuw werk te creëren en een stap verder te zetten in zijn artistieke ontwikkeling. De kunstenaar is in Utrecht bekend geworden met zijn beeld Barricade (2009) in het Beeldenpark van Leidsche Rijn. Sánchez Castillo maakt in deze tentoonstelling een associatieve reis om tot de kunstwerken te komen. We zien een soort brainstorm aan de muur in talloze voorwerpen. Hij laat zich hierbij inspireren door de talloze Spaanse ruiterbeelden waartussen hij is opgegroeid. Hij put hierbij niet alleen uit de Spaanse historie maar kiest ook internationale beelden. In zijn ‘mental map’, een soort rariteitenkabinet aan de muur, zoomt de kunstenaar in op een steen. Tijdens rellen kan ermee gegooid worden maar het is ook een werktuig om vuur mee te maken. De anonieme eenling die in China een colonne tanks tegenhield en de geschiedenis inging als de ‘Tankman’ loopt als een rode draad door de tentoonstelling. De Tankman liet hij vervolgens in een oplage van vijfduizend kleine miniatuurtjes namaken in China ‘made in China’. Zo speelt de kunstenaar met kunst en kitsch, hoge en lage cultuur. Of wat te denken van waterkanonnen? Ze kunnen groepen demonstranten uiteen jagen met hun krachtige waterstralen, maar in de video Pegasus Dance zien we dat deze logge beesten op de Rotterdamse maasvlakte een ontroerende choreografie uitvoeren op muziek. Hij benadert deze symbolen van macht uit nieuwsgierigheid en bevraagt ze. Zo herschrijft hij met zijn kunst de geschiedenis en creëert een tentoonstelling die aanzet tot denken. 

De slaap van de rede (El sueño de la razón) van Fernando Sánchez Castillo 20 is nog t/m 13 september 2013 te zien in de Rabo Kunstzone, Utrecht www.rabobank.nl/kunst

Volledige artikel is eind juni te lezen in Beelden, tijdschrift voor ruimtelijke kunst.

Nieuw in SubUp 'Stills'

Op een nieuwe locatie in Utrecht SubUp is het werk te zien van Joyce Graafhuis. Ze schildert desolate plekken met een mysterieuze donkere uitstraling. Een raadselachtige werkelijkheid die de kijker voor verassingen plaatst. Het lijken filmscènes maar dan wel hele vreemde. Er komen objecten en figuren bij elkaar die je in je stoutste dromen niet bij elkaar kunt verzinnen. Maar Joyce wel. Dat maakt haar werk tot een spannende zoektocht ook al zijn het geen blije plaatjes. Waar ik dan weer wel blij van wordt, zijn de bomen, struiken en bloeiende planten die ze vaak verstopt in een achterf hoekje op het doek. Er is hoop ondanks de oorlog, ondanks het geweld. Op haar website staat het heel mooi: ‘ Zij zoekt in haar werk naar een balans vanuit een non-dualistisch uitgangspunt waarin tegenstellingen naast elkaar kunnen bestaan en waarbinnen allerlei elementen een bepaalde betekenis kunnen krijgen.’ Elke maandagavond ben ik bezig met non-dualiteit vanuit de filosofie en nu is het thema met verf in beeld gebracht. Heel bijzonder! De tentoonstelling ‘Stills’ met een aantal grote doeken is nog te zien t/m 2 juni in SubUp Gruttersdijk 12 Utrecht.

Concordia Open

Het is belachelijk koud voor de tijd van het jaar. Het weekend van 23 en 24 maart lijkt rijp voor een elfstedentocht. De gangen van ons ateliercomplex zullen ijzig koud zijn tijdens Concordia Open maar binnen in het atelier van de kunstenaar wacht je een warm welkom. Dit jaar gaan voor de achtste keer de deuren van meer dan dertig ateliers open. Schilders, beeldhouwers, ontwerpers, keramisten, sieradenmakers, fotografen, schoenontwerpers en designers tonen hun laatste werk. Het verassende dit jaar is het grote aanbod van gastkunstenaars. In studio 146 is ondanks de kou de lente losgebarsten met een nieuwe serie werk 'Laagland Opperlaag'. Landschappelijke lagen en onderhuidse weefsels vermengen zich tot dwarsdoorsnedes en GoogleEarth beelden. Ben benieuwd wat je van dit nieuwe werk vindt. Er is veel nieuws te zien komend weekend ook elders in het pand en natuurlijk is al het tentoongestelde werk te koop. Ik geef 25% verjaardagskorting op verschillende schilderijen op zondag 24 maart want de 25e ben ik jarig. Contant geld is niet nodig want er is een pinautomaat. Makkelijker kunnen we het niet maken...
(foto: detail Laagland I)

PROGRAMMA

Zaterdag 23 maart (ben ik afwezig)
12.00 - 17.00 Open studio's
Glasworkshops door Erna Bruinsma (studio 230)
Ontwerp je eigen glaskunstwerk.
14.00 – 15.00 Voor kinderen vanaf 10 jaar.
15.00 – 16.00  Voor volwassenen.

Zondag 24 maart
12.00 - 17.00 Open studio's
Glasworkshops door Erna Bruinsma (studio 230) Ontwerp je eigen glaskunstwerk.14.00 – 15.00 Voor kinderen vanaf 10 jaar.15.00 – 16.00  Voor volwassenen.15.00 - 16.00 Bedruk je eigen T-shirt door Kristel de JongVergeet je T-shirt niet!

Doorlopend:- Profielfoto door Norbert Waalboer (studio 238)
- Schilderen met vondsten, demonstratie cursisten door Els Vegter (studio 146)

Beide dagen muziek door Vita Brasil.
Alle informatie over de kunstenaars en de route vind je hier

Nee, geen Twitter

De laatste tijd geef ik regelmatig les aan professionals die meer willen doen met social media. Het zijn zzp-ers die een klein bedrijf runnen en afhankelijk zijn van opdrachten. Niet eenvoudig in deze tijden van crisis. Ze beseffen dat ze zichtbaar moeten zijn op internet maar met alleen een website gaat dat niet meer. Hun Linkedin-profiel, als ze dat al hebben, is vaak onvolledig en gebruiken ze nauwelijks. 'Oh ja, wat was mijn wachtwoord ook alweer?' Vaak zijn het vijftigplussers (dat ben ik zelf ook) die verzuchten: 'Nou ja, dat profiel op LinkedIn is ok, maar ik wil geen Twitter.' En dan komt er een stroom vooroordelen over 'onzintweets' en dat 'niet iedereen alles hoeft te weten' of 'wie zit er nou te wachten op een tweet van mij...' Angst voor twitter. Ze kennen het medium niet en zijn er toch bang voor en schilderen het af als een groot onzinmonster. Jammer, want Twitter is juist heel goed zakelijk te gebruiken en prima te combineren met andere profielen op LinkedIn en Facebook. Via Twitter kun je gelijkgestemden zoeken. Je kunt je tweets zo plaatsen dat mensen met dezelfde interessegebieden ze lezen. Dan gaan ze jou volgen of jij hen. Zo bouw je een netwerk op dat groeit. In het begin gaat dat langzaam, maar het gaat steeds sneller. Veel tijd hoeft het niet te kosten. Hooguit tien minuten per dag. Wil je meer weten over zakelijk Twitter gebruiken? Ik verzorg lessen op maat info@elsvegter.nl

Silent Spaces

Afgelopen zondag was de opening van de tentoonstelling Silent Spaces in Kunstliefde. Vijf kunstenaars uit binnen- en buitenland nemen de kijker mee naar de oorsprong van kunst, daar waar het begint; bij het materiaal, de verf of het papier. Zo ontstaan verstilde hangende objecten van papier van Truus van den Heuvel. Zacht wiegend door circulerende lucht vullen haar objecten de ruimte. Een mooie tegenhanger hiervan is het wat strenge werk van schilderDigna Weiss. In geometrische kleurvlakken met soms kleine openingen en snijlijnen gebeurt er van alles in de verf. De schilder Erik Oldenhof gaat echt terug naar de basis door de verf in horizontale banen op te brengen en vervolgens banen verf weer weg te schrapen. Een gecontroleerd proces dat een strak minimalistisch werk tot resultaat heeft. Gecharmeerd was ik van het werk van de Duitse Willi Siber. Hij combineert stukjes hout, schroeven en spijkers met epoxy. Op een ingenieuze wijze laat hij de epoxy door het spijkerbed heen druipen, maar wel zo dat er een gladde laag achterblijft. Toevallig ben ik in mijn atelier ook aan het experimenteren met epoxy. Wie het interessant vindt om dit materiaal verder te onderzoeken, is van harte welkom om mee te doen aan de Epoxy-workshop olv. Alexander de Keijzer, zaterdag 9 februari in mijn atelier aan de Concordiastraat Utrecht.  Meer informatie op de website. Silent Spaces is nog te zien t/m 3 februari in Kunstliefde, Nobelstraat 12a, Utrecht.

Papierbiënnale 2012

Biografias Alicia Martin

‘Een waterval van boeken’ zo omschreef de NRC de installatie van beeldend kunstenaar Alicia Martin. Het wat saaie Meermanno museum aan de Prinsessegracht in Den Haag heeft een enorme ‘boost' gekregen door dit kunstwerk van de Spaanse kunstenaar. De pr-dame vertelt dat er dagelijks automobilisten stoppen en fietsers afstappen om naar boven te kijken waar de waterval lijkt te ontspringen uit het raam. In werkelijkheid zijn de boeken met tyeribs aan een kippengaas-frame gebonden en staan ze los van de monumentale muur van het pand. Ze trotseren weer en wind en de bladzijden kunnen vrij bewegen in de lucht wat het tot een levendig geheel maakt. De boeken die her en der verspreid liggen op de grond vervolmaken het beeld. In de tuin van het museum herhaalt zij dit recept nog een keer rondom een oude eik. De installatie is de publiekstrekker van de Papierbiënnale die dit jaar te zien is op twee locaties. Museum Rijswijk organiseert de papierbiënnale al voor de negende keer. Dit museum heeft er een nieuwe vleugel bij gekregen waardoor alle grote papierkunstwerken goed tot hun recht komen. Van de 250 aangemelde kunstenaars zijn er twintig geselecteerd. ‘Het niveau was hoog dit jaar en het aanbod verrassend’ zegt curator Anne Kloosterboer van Musem Rijswijk en redacteur van de mooie catalogus. Er is veel ruimtelijk werk te zien dit jaar zoals de organische sculpturen van Frits Achten of de celconstructies van Marlies Adriaanse. Meer maatschappelijk geëngageerd is het werk van Jacqueline Overberg. Zij laat in grote objecten aan de muur de schoonheid van geweld zien. Trekkers van geweerkolven beeldt zij levensgroot uit als abstracte beelden. Ze maakt deze van krantenartikelen die geweld en oorlog als onderwerp hebben. Genoeg materiaal dus. Ze bewerkt deze geweren met papier-maché en een polystyreen waardoor het een steenachtig en zware uitstraling krijgt. Tijdens het bekijken van de tentoonstelling is er altijd de verbazing en de verwondering voor zoveel ambachtelijke inspanningen. Kunstenaars die regel voor regel boeken uitsnijden om tot nieuwe fragiele vormen te komen. Het werk van architect Michael Hansmeyer dwingt respect af. Hij maakt met behulp van ingewikkelde computerberekeningen prachtige insnijdingen met laser in papier. Deze vellen stapelt hij en zo creëert hij vervolgens majestueuze zuilen. In Rijswijk is niet de zuil te zien, die staat in Zürich te pronken, maar wel het ‘negatief’ waar de zuil uitkomt. Voor dieptewerking had er een spiegel onder het beeld moeten staan maar die kwam helaas gebroken aan twee dagen voordat de tentoonstelling openging. 'Dat hebben we dus maar laten zitten' vertelt Anne Kloosterboer. Geeft niks, het is zo al adembenemend genoeg. De Papierbiënnale 2012 is nog te bezoeken t/m 25 november. Deze foto's geven een indruk van de tentoonstelling.

Verwoest huis Bloemhof

De architectonische installatie Verwoest Huis Bloemhof  in Rotterdam heeft Marjan Teeuwen gerealiseerd in samenwerking met een aannemer en een groep studenten; de huizen zijn eerst gestript, toen zijn er gaten gehakt in muren en vloeren, vloeren zijn geknakt en scheef gezet en het portiek is er over drie verdiepingen uitgesloopt. Er is door de aannemer ook nieuwe constructie aangebracht om de huizen veilig te houden. Toch blijft het een wankele en stoffige bedoening daar aan de Putsebocht. Teeuwen zoekt in haar werk een balans tussen opbouw en verwoesting, tussen orde en chaos, vallen en staan. De polariteit tussen die uitersten is een belangrijk thema in haar werk. Op de bovenste twee verdiepingen staan alle muren scheef, evenals de plafonds en vloeren; het wankele evenwicht dat je als kijker bij binnenkomst in het bouwval bekruipt, wordt ruimschoots bevestigd. Elk moment kan het huis instorten, lijkt het. De bouwmaterialen zijn afkomstig uit de panden zelf, een aantal materialen komt van de recycling en gaat daar ook weer naar terug. Het mooie in deze installatie vind ik de spiegeling. De onder- en benedenwoning zijn gespiegeld aan de andere kant. De trap loopt daar als middenlijn tussenin. Een trap die halverwege stopt in het rechter pand en doorloopt in het linkerpand. Je bekijkt de installatie dus voortdurend vanuit het linkerpand. Hier zijn de meeste ruimtes in tact gelaten. Toch zijn hier ook ingrepen gedaan, alle wanden zijn voorzien van rotzooi-stapelingen; rommelig en chaotisch. Stenen, stro, plastic buizen, houten planken, schrootjes, karton en Gammadozen zijn tussen de steunbalken gepropt. Alles wat verscholen zit achter doorgaans witte muren wordt zichtbaar. In de bovenste kamer is alles keurig aangeveegd behalve een berg bouwafval in de hoek. De piepkleine badkamer op de derde verdieping ligt er troosteloos en viezig bij, de kinderkamer vertoont nog sporen van Disney-behang. In deze ruimtes is nauwelijks ingegrepen en juist daarom zijn het beelden die mij ontroeren. Sporen van vervlogen tijden die verwijzen naar bewoners met jonge kinderen die hier ooit aan de Putsebocht gewoond hebben.
Maar eigenlijk gaat het werk over de rechterhelft. Daar heeft de kunstenaar zich uitgeleefd en gestapeld als een beeldhouwer. Muren zijn opnieuw opgebouwd met platen fermacell, gips en pvc. Alles is netjes geordend en gecomponeerd als een ritmisch muziekstuk. Meer lezen? Het hele artikel verschijnt eind september in Beelden. Verwoest Huis Bloemhof, een architectonische installatie, Putsebocht 58-60, Rotterdam.www.kw14.nl Open op 2 september, 7 en 14 oktober, 4 november, 2 december. In 2013 op 6 januari en 10 februari.