Twitter vibraties

Verleden week volgde ik een workshop over Twitter. Kinderboekenschrijver Marcel van Driel houdt een enthousiast verhaal en somt tien redenen op waarom je niet moet gaan twitteren: te druk, prietpraat, geen tijd, wil echte mensen ontmoetten, heb niks te vertellen, houd niet van hypes etc. Marcel vertelt over zijn Twitter-hoogtepunt een half jaar geleden. Hij zat in de laatste trein richting zijn woonplaats Utrecht, maar belandde per ongeluk op station Roosendaal rond middennacht. Hij wilde per se naar huis maar wist niet hoe. Ten einde raad begon hij te twitteren en om hulp te vragen. Kende iemand soms een slaapplaats in dit gat? Sindsdien is zijn netwerk van followers alleen maar toegenomen en is hij een fervent gebruiker. Zijn verhaal werkt aanstekelijk en maakt me steeds nieuwsgieriger. Via de beamer kunnen we alles goed volgen. Hij beveelt Tweetdeck aan om je tweets goed te stroomlijnen. Op Twitter.com blijft alles vrij ongeorganiseerd door elkaar staan. Het #-teken begrijp ik ook beter. Het is een manier om naar lijsten te verwijzen en meer lezers voor je tweets te genereren. En meer lezers betekent meer communicatie. Want alleen zenden op Twitter wordt niet gewaardeerd. Platte acquisitie is ook uit den boze. Het is vraag en aanbod, geven en nemen. Een sociale wereld van interactie zonder direct kapitaal te verwerven. Hier past een andere manier van denken. Twitterregels zijn er niet maar ongeschreven regels zijn er wel, zoals bovenstaande gebruiken, evenals niet schelden en discrimineren. Twitteraars als ‘Geen stijl’ maken daar juist weer een sport van. Ik slaap die nacht onrustig maar droom fantastisch. De droomfragmenten volgen elkaar in rap tempo op ook al herinner ik me ze niet meer in detail. Er lijkt iets geopend in mijn geest wat de poorten naar de wereld ontsluit. Er vibreert van alles en ik voel de levenslust borrelen. Het lijkt wel seks. Dat je door twitteren sekspotentie krijgt, wie had dat kunnen denken?? Er komt een mantra omhoog: LinkedIn opent deuren, Twitter opent sluizen. Als ik een man was geweest, had ik vannacht een natte droom gehad. De nacht erop zit ik in een waanzinnig spannende film. Deze keer kon ik niet vliegen maar deed wel aan freerunning met een paar coole knapen. We sprongen op vrachtauto’s, zweefden door de lucht, sprongen over hekken en waren soepel en snel in beweging. Het ging moeiteloos en vloeiend en ik word extatisch wakker. Ik moest me echt losrukken uit dat tweede nachtelijke leven omdat het zo te gek was. Allemaal door Twitter? Het opent wel iets, althans bij mij. Het wordt nog ingewikkeld met al die levens; mijn dagelijkse leven, mijn nachtelijke droomleven en dan mijn virtuele leven via social media. Ik geloof dat ik nu al verslaafd ben aan twitter.