Bevolkingsonderzoek

Soms valt iets koud op je dak. Ik was nog geen 50 toen de brief al op de mat lag. ‘Wij nodigen u uit om deel te nemen aan het bevolkingsonderzoek naar borstkanker en hebben voor u de volgende afspraak gemaakt:  woensdag 7 september.’ Dat noem ik nog eens voortvarend zaken doen. Even denk je voor een feestje te worden uitgenodigd, maar dat idee is van korte duur. Daar is het de locatie ook niet naar: ergens in Hoog Catharijne, wat momenteel één grote bouwput is. ‘Het onderzoek is gratis. U beslist zelf of u mee wilt doen.’ Ik heb het niet zo op dit soort onderzoeken en twijfel ook aan het nut ervan, maar ik ben toch nieuwsgierig dus doe gezellig mee. ‘Tijdens dit onderzoek maakt een laborant röntgenfoto’s van uw borsten. Het maken van de foto’s duurt ongeveer vijf minuten. Het bezoek aan het onderzoekscentrum ongeveer 20 minuten.’ Dat is helder. Zou het ingewikkeld zijn om mijn borsten tussen die glazen platen te pletten? Vijf minuten klinkt best lang. Als ik in de wirwar van winkels de toegangsdeur voor het bevolkingsonderzoek gevonden heb, ben ik precies op tijd. Ik ga even zitten en zie op de leestafel dat hier alleen maar vrouwen van mijn leeftijd komen: Libelle, Nouveau, Zin, Jan en Midi. Ze weten de doelgroep goed te bedienen. Dan mag ik naar een klein kamertje van twee bij twee. Er staat een stoel en er hangt een spiegel. ‘Kleedt u zich aan de bovenkant maar uit.’ Ik heb een handige jurk aan en ontbloot mijn borsten. De laborante haalt mij op via de andere deur en vraagt of het de eerste keer is. Ja dat is het. Eerst gaan de armen omhoog en dan even bukken zodat de deskundige kan zien of alles op zijn plaats zit en er geen vreemde vlekken en uitstulpingen zijn. Dan komt het grote werk. ‘We gaan vier foto’s maken’. Ik heb toch maar twee borsten denk ik, maar geef geen commentaar. Ik ga voor de machine staan en zij manoeuvreert mijn rechterborst op de glazen plaat waarbij ze zeer intiem met haar borsten tegen de mijne aanhangt. Ik snap nu waarom de laboranten altijd vrouwen zijn. Dan komt de plaat van boven en daalt onheilspellend neer op mijn borst die transformeert in een platte, bleke pizza. Ik heb me voorbereid op een pijnlijk moment maar dat valt mee. Dan volgt de linkerborst. Voor foto drie en vier wordt de machine gekanteld zodat de zijkant van de borst in beeld komt en ook de okselklieren. Vooral bij de linkerborst voelt dit pijnlijk. Zou er wat zitten, vraag ik me af. Over twee weken krijg ik de uitslag thuis gestuurd.