Er ligt een laagje ijs op de daken van Berlijn. De lucht is stralend blauw en de zon blikkert op het reclamelogo van Bayer wat langzaam rondjes draait. Na een ontbijt met koffie en broodjes zalm stappen we op de fiets voor een rondje kunst en cultuur. Tamelijk onverwachts stuiten we op het Holocaustmonument. Grote blokken beton die beginnen als platte graven, rijzen uit de grond. Op andere plekken verdwijnen de kolossen beton juist in de grond omdat het monument afloopt in de diepte. Het is een doolhof van steen met rechte lijnen die elkaar steeds kruisen. Beer en ik lopen er langzaam doorheen en laten de zwaarte spreken. Het is een plek waar veel bussen met toeristen afgeleverd worden. We fietsen verder naar Oost Berlijn en pauzeren als we een galerie zien links of rechts. We zitten voor hedendaagse moderne kunst nog niet helemaal in de goede wijken vermoed ik. Het aanbod valt wat tegen. Tamelijk toevallig ontdekken we een vrijplaats voor kunst in een monumentaal pand aan de Oranienburgerstrasse. Zo heb je ze niet in Nederland. Kunsthaus Tacheles barst van de graffiti op binnen- en buitenmuren. Een gigantisch trappenhuis met brede trappen en gekrulde leuningen brengt ons in acht verdiepingen naar boven. Daar bevinden zich de ateliers van een handje vol kunstenaars. Schilderijen, sieraden van oud zilver bestek, geverfde T-shirts, posters en installaties. Een creatieve vrijplaats voor kunstenaars die zich buiten voortzet. Daar worden grote beelden van plaatstaal gemaakt en de ateliers hier zijn niet meer dan overdekte hutten en tenten, dichtgespijkerd met plastic tegen regen en kou. Het oogt als een dorp vol stadsnomaden. Een creatief broeinest van kunst en cultuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten