Een van de mooie gebruiken op Bali die me elke keer weer raakt, zijn de bloemen- en fruitoffers van de vrouwen. Elke dag doen vrouwen hun rondje. Meerdere keren lopen ze langs bepaalde plekken in en om het huis en hun huistempel met een grote schaal vol kleine bloemenoffers. Dat zijn gevlochten bamboemandjes met bloemetjes en rijst erin en veel geurende wierookstaafjes. Ze doen dit gekleed in sarong en slendang twee of drie keer per dag. Behalve als ze ongesteld zijn, dan offeren de vrouwen niet. Dan mogen ze ook de tempel niet in om ceremonies bij te wonen. Een man heeft me dit verteld aan het begin van mijn reis. Ik ben verbaasd over zijn openheid over het onderwerp. Het woord 'menstruatie' rolt heel makkelijk zijn mond uit. Zonder schaamte. Mijn vraag aan hem was of mannen ook offeren. Af en toe, was het antwoord, bijvoorbeeld als de vrouwen hun menstruatie hebben. Al die kleine mandjes moeten steeds weer worden gevlochten. Zoals vroeger bij ons de moeders altijd aan het breien, haken en naaien waren, zo stel ik het me voor. Alleen dat was voor het gezin en dit is voor de familie. Bescherming, toeweiding, dankbaarheid aan de goden. De verschillen zijn eigenlijk niet eens zo groot. Vrouwen vlechten hier elke lege minuut aan een mandje. Ik zag ze aan het strand van Sanur samen zitten en ondertussen praten en lachen. Ook oude vrouwen die in huis wonen bij de familie, leveren zo hun bijdrage aan de familie. In Munduk bij de homestay waar ik verbleef, zag ik een grijze dame elke ochtend in de weer met de groene stroken bamboeblad. We knikken elkaar toe en groeten elkaar 'goedemorgen' met de Balinese groet 'Pagi'.
Bloemenoffer op balkon
Het offer brengen gaat op een hele sierlijke en toegewijde manier. De vrouw knielt bij de plek en zet het schaaltje neer. Dan beweegt ze haar hand boven het offer met een bloemetje tussen de vingers. Ze maakt een wuivende beweging en misschien prevelt ze een mantra of gebed. Dan sprenkelt ze water uit een flesje op het mandje met bloemen. Elke plek krijgt zo even de aandacht met waarschijnlijk een woord van dankbaarheid of vraag om bescherming. Want de offers worden ook midden op straat gelegd, op een kruising of voor de ingang van een huis. Toen ik opgehaald werd door de taxi in Candidasa had de chauffeur een versiering gekocht voor onder de ruitenwisser. Voor een veilige rit. Zo mooi. Ook ontving ik soms een bloemenoffer op mijn terras of balkon. Zoals in Amed. Als ik op mijn balkon mijn blog zit te schrijven, komt er om half zes een vrouw van de bar langs. Ze maakt eten in de keuken en draagt doorgaans een spijkerbroek en T-shirt. Nu heeft ze een sarong om haar broek gewikkkeld en doet haar rondje. Voor mijn trapje legt ze een bamboeblad met bloemetjes neer. Ze verstuift de wierook met haar hand en maakt dat bekende wuivende gebaar met een bloemetje tussen haar vingers. Ze giet wat water uit een flesje op het geheel en maakt haar ritueel af. De geur van wierook vult mijn neusgaten. Het roert en raakt me, die zorg voor de plek, het huis, de ander. En ook voor mij. Bij het zwembad van mijn laatste hotel in Jimbaran wordt dagelijks een nieuw offertje neergelegd. Zo zwem ik 's ochtends mijn rondjes in wierookwalmen. Neem me stilletjes voor om dit thuis op mijn eigen manier te continueren. Er is weinig voor nodig, een bloemetje en een wierookstokje, even stilstaan bij de dag, het moment. Dankbaarheid toelaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten