Het schiereiland onderaan Bali lijkt een beetje op een champignon. Dit is een geliefd stukje kust bij surfers. Aan de westkant slaan hoge golven tegen de kust en aan de oostkant zijn de meer rustige, witte stranden zoals Nusa Dua. Ik ben nieuwsgierig naar deze kust waar veel Australiërs komen. Stuk voor stuk zijn het pareltjes. Sommigen zijn alleen te bereiken door een steile trap naar beneden via de rotsen. Door een nauwe rotsspleet, wurmend langs andere bezwete lijven die de weg omhoog zoeken, kom ik dan uiteindelijk op het idyllische strand van Padang Padang beach. Grote rotsblokken met schaduwrijke plekken omarmen de baai. Een schilderachtig plekje, een bountystrand maar ik zou dit niet elke dag willen afdalen en beklimmen. Terug is het een ware fitnessoefening om de grote treden weer op te klimmen. Hetzelfde geldt voor het strand Sulaban beach. Een uitgelezen strand voor surfers. De golven zijn lang en hoog en dagen iedereen uit die een surfplank kan besturen. De restaurantjes liggen op plateaus in de rotsen waardoor je van grote hoogte neerkijkt op het water met sportieve, jonge goden van de zee die de golven berijden.
Knokige vingers
Gezeten op dat terras neem ik een verkoelend drankje en laat mijn blik dwalen over de oceaan. Opeens voel ik een zachte wang tegen mijn huid. Vreemd, ik ken hier niemand. En dan vingers die krioelen in mijn nek. Ik draai mijn hoofd en zie uit het niets een oude vrouw. Met de zangerige Indonesische tongval hoor ik haar vragen: 'massage?' Het kleine tanige vrouwtje vleit nogmaals haar wang tegen de mijne en haar knokige vingers krijgen grip op mijn stijve nek. Ze drukt haar vingertoppen op de pijnpunten en zegt nogmaals 'massage'. Ze kraakt een beetje en lijkt best oud. Ze heeft niet al haar tanden meer. Ik laat het me lekker welgevallen. Verderop zijn twee vrouwen twee jonge meiden aan het masseren op de vloer van een overdekte pagode. Ook deze oude vrouw zoekt klanten, alleen ik blijf hier slechts een drankje. Te kort voor een uitgebreide massage. Ze heeft ook armbandjes en ik zoek een paar gekleurde uit in rastakleuren voor mijn zoons. We praten even in gebrekkig Engels en ik vraag naar haar leeftijd. Ze is zeventig. En dan nog steeds de straat op moeten met je koopwaar. AOW kennen ze hier niet. De vrouw lijkt er niet onder te lijden en ik ben verrast door deze bijzondere ontmoeting en voel nog haar zachte wang. Ik geef haar wat geld en maak de klim weer naar boven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten