Happinez

Tijdens mijn ochtendwandeling door de polder zie ik opeens vlaggetjes wapperen bij Fort Voordorp. Wat leuk, ze hebben het versierd. Totdat ik steeds meer vlaggetjes zie en witte tenten en mensen, veel mensen terwijl het hier altijd rustig is. Dan herinner ik het me weer: het Happinez Festival gaat vandaag van start. Fort Voordorp, een toplocatie in het groen omgetoverd in een spiritueel walhalla met fleurige slingers en vlaggetjes. Stiekem sluip ik binnen en pak een programmaboekje mee. Het is nog rustig, voor tien uur. Alleen de workshopmensen en de organisatiecrew loopt regelend rond. Ik bewonder de prachtige decoraties. Overal beelden en versieringen, zelfs de bomen hebben glanzende paarse met goud geborduurde Indiase lappen omgewikkeld. In kleine tipi-tentjes zitten vrouwen in kleermakerszit met een tarotspel tussen hen in, de laatste nieuwtjes uit te wisselen. De mobiel ligt naast hun opgevouwen knieën. Een tent met Dr. Hauschkaproducten, aurahealing, Weleda, spirituele lifestyleboeken, biologische hapjes, chakrameditatie, yoga, veel yoga en opeens ben ik vijfentwintig jaar terug. Het waren de jaren negentig en ik had mijn tweede baan als journalist bij een spiritueel maandblad over bewustwording. Panacea was eigenlijk het oudere zusje van Happinez. Het magazine was zijn tijd ver vooruit maar heeft het toen niet gered. Dat gaat ook niet lukken met zo'n naam natuurlijk. Bovendien organiseerden ze niet van dit soort kleurrijke, swingende festivals. Je had alleen de Onkruidbeurs. In 1993 ging Panacea op de fles en stond ik op straat. Dat was het begin van mijn loopbaan als zelfstandig ondernemer. Er kan pas iets nieuws ontstaan als het oude is afgestorven om er maar eens een spirituele wet in te gooien. Zo wandel ik verder tussen de blije kraampjes met lachende mensen. Er is een veelheid aan koffietentjes, barista's en bars met smoothies en gezonde hapjes. Wat ooit gezweef werd genoemd en voorbehouden was aan de happy few is nu mainstream geworden. Het Happinez festival is de spirituele incarnatie van de Libellezomerweek. De vrouwen beginnen het bruggetje naar het fort toe over te stromen. Sommigen op hun paasbest met lippenstift op, anderen naturel in wijde Ibiza-jurken. Tegen de stroom in baan ik mij een weg naar buiten, terug de polder in richting Voordorpse dijk. Naar huis, naar mijn eigen koffie. De koeien loeien en een file van carpoolende dames staat op de dijk. De eerste auto stopt, het raampje gaat open; 'Is hier het Happinez Festival?' Ja, zo om de bocht, je ziet de slingers vanzelf. 'Oh, dus daar is het?' Ja, aan het einde van de weg en verderop kun je geloof ik parkeren. 'Maar het is daar?' Ja, daar is het echt. De slang van auto's zet zich traag in beweging op weg naar het groene gras.